OS - open your eyes
“ฉันขอเหมือนเดิมที่ห้องเดิม"
(ครับ)
เมื่อปลายสายตอบกลับซอนโฮก็โยนมือถือราคาแพงลงอย่างไม่ใส่ใจ ร่างบางที่ใครๆต่างเฝ้าฝันว่าอยากจะลองเป็นเจ้าของสักครั้งก้าวขายาวมุ่งหน้าไปยังห้องแต่งตัวเพื่อเปลี่ยนเป็นชุดที่ถอดง่ายและเหมาะกับสถานที่ที่จะไป จนเมื่อได้สิ่งที่พึงพอใจแล้วก็ไม่รอช้ารีบตรงออกไปยังจุดหมายทันที
“คุณซอนโฮ…เอ่อ คือรบกวนรอที่ห้องก่อนสักครู่นะครับ”
“มีอะไรหรอ"
ซอนโฮเอ่ยถามขึ้นเมื่อผู้จัดการสถานที่แห่งนี้มีท่าทีร้อนรนพิกลเพราะทุกครั้งที่เขามาที่นี้มันไม่เคยมีปัญหา เมื่อมาถึงทุกอย่างก็จะพร้อมอยู่ก่อนแล้วเสมอ ที่นี่ไม่เคยบกพร่องถ้าเป็นคำสั่งของซอนโฮ
“คือว่าทุกคนที่เคยดูแลคุณซอนโฮติดแขกคนอื่นหมดเลยน่ะครับ”
“แล้วไม่มีสักคนเลยหรือไง"
ซอนโฮไม่ได้เรื่องมากแต่ถ้าหากมีอะไรผิดพลาดที่นี่ก็แค่จะต้องปิดตัวลงอย่างถาวรพูดให้ง่ายก็คือพังกันหมดแน่ๆ ดังนั้นจึงไม่แปลกหากผู้จัดการที่มีอายุกว่าหลายปีจะต้องมายืนหัวสั่นหัวคลอนสำรวมอยู่ตรงหน้าคนที่เด็กกว่าอย่างซอนโฮ
“บอกแล้วว่าฉันไม่เรื่องมาก ใครก็ได้ขอแค่ทำตามกฎก็พอ"
“ครับ ผมจะจัดการให้”
“ฉันจะรอที่ห้องแล้วกัน"
สถานบันเทิงสำหรับนักท่องราตรีที่มีรสนิยมเรื่องไม้ป่าเดียวกัน เบื้องหน้าก็คือสถานบันเทิงชื่อดังแห่งหนึ่งแต่น้อยคนนักที่จะรู้ว่าที่แห่งนี้เปิดให้บริการทางเพศอย่างผิดกฎหมายหากแต่ยังอยู่ได้จนทุกวันนี้ก็เพราะกลุ่มที่ใช้บริการส่วนนี้เป็นคนใหญ่คนโตที่มีหน้าตาในสังคมแม้แต่ลูกท่านหลานเธอก็ยังมีแวะเวียนมาบ้าง
และซอนโฮก็เป็นหนึ่งในกลุ่มคนที่ว่ามา…
พ่อของซอนโฮเป็นบุคคลสำคัญของประเทศคนหนึ่งที่ทุกคนต่างรู้จักดี ส่วนแม่ก็เป็นถึงหญิงสาวที่มาจากตระกูลขุนนางเก่าแก่ที่เคยมีหนังสือประวัติศาสตร์บันทึกว่ามีส่วนเกี่ยวข้องกับราชวงศ์โดยตรงแม้ปัจจุบันระบบราชวงศ์จะไม่มีอยู่แล้วแต่หลายคนก็ยังเรียกตระกูลของซอนโฮว่าพวกราชนิกูลหรือหม่อมเจ้าอะไรทำนองนั้นอยู่เสมอ
ใครที่เป็นประชาชนในประเทศนี้ย่อมรู้จักซอนโฮ
“เด็กใหม่!”
“ครับ"
ชายร่างท้วมที่ได้ชื่อว่าเป็นผู้จัดการเอ่ยเรียกเด็กที่ตนเพิ่งรับเข้าทำงานหมาดๆอย่างรีบร้อนเมื่อเปิดประตูเข้ามายังห้องพักของเหล่าเด็กชายที่มีความยินยอมจะขายร่างกายให้กับคนที่มาที่นี่
“มีงานให้ทำแล้ว งานแรกก็งานใหญ่เลยนะถ้าโชคดีแกอาจจะได้เป็นตัวท็อป"
“จริงเหรอครับ"
“เออสิวะ"
ชายหนุ่มที่ถูกเรียกว่าเด็กใหม่ยิ้มออกมาอย่างดีใจเพราะจากที่ได้ยินมาถ้าได้ชื่อว่าเป็นตัวท็อปของที่นี่จะได้เงินค่าตอบแทนมหาศาลชนิดที่ว่าทำงานพาร์ทไทม์ทั้งปียังไม่ถึงเลยด้วยซ้ำ สำหรับหนุ่มออฟฟิศตกงานที่แม่ป่วยอาการรอมร่อนอนเป็นผักอยู่ที่โรงพยาบาลการหาเงินด้วยวิธีนี้คือวิธีเดียวที่เขาคิดออก
“เดี๋ยวจะมีคนพาแกไปที่ห้อง แขกคนสำคัญรอแกอยู่แล้ว"
“ครับ"
ชายหนุ่มตอบรับอย่างว่าง่าย ตื่นเต้นไม่น้อยที่ต้องทำอะไรที่ตนไม่เคยทำมาก่อน แม้จะเคยมีแฟนมาบ้างแต่นี่ัมันไม่เหมือนกัน จากพนักงานออฟฟิศที่ขายผลงานขายแรงต้องเปลี่ยนมาขายเซ็กส์แน่นอนว่าเขากังวลและหากทำมันออกมาได้ไม่ดีคงลำบากยิ่งกว่าเดิมน่าดู
“เขาสั่งให้แกทำอะไรก็ต้องทำห้ามถามห้ามสงสัยและอันนี้สำคัญมากคือแกห้ามเปิดตาเด็ดขาด! เข้าใจไหม"
“ครับ"
แม้จะสงสัยมากแต่ก็ไม่ได้เอ่ยถามอะไรต่อ สักพักก็มีพนักงานที่คอยดูแลความเรียบร้อยของสินค้าที่ต้องออกไปให้บริการลูกค้ามาจับเขาเปลี่ยนชุดให้เป็นเชิ๊ตขาวที่ไม่มีกระดุมแม้แต่เม็ดเดียวพร้อมกางเกงสีเดียวกันและยังมีผ้าปิดตาสีดำพ่วงมาอีกอย่าง
ไม่นานอดีตหนุ่มออฟฟิศก็ถูกพาตัวมาถึงห้องชั้นสูงสุดที่ดูด้วยตาก็รู้ว่าวีไอพีไม่หยอก แต่ก่อนจะได้ผ่านประตูนี้เข้าไปเขาก็ถูกปิดตาด้วยผืนผ้าสีดำนั้นเสียก่อน และทันทีที่บานประตูเปิดออกความหนาวเย็นจากแอร์ฉ่ำก็กระทบแผงอกที่แม้จะมีเชิ๊ตบนตัวแต่มันก็ไม่ได้ช่วยปกปิดอะไรเลย ร่างสูงพยายามเดินช้าๆเพราะการมองเห็นของเขานั้นเรียกได้ว่ามืดมนแขนยาวยื่นออกไปเพื่อคลำหาที่ยึดเหนี่ยวป้องกันไม่ให้ตัวเองเจ็บตัว ก่อนจะได้ยินเสียงหัวเราะร่วนแว่วมาเบาๆและตามด้วยมือเรียวของใครบางคนยื่นมาจับให้เดินไปด้วยกัน
“เป็นเด็กใหม่เลยสินะ"
“ครับ"
เสียงหวานที่เอ่ยถามทำให้ร่างสูงที่กำลังงกเงิ่นกับตัวเองขานรับอย่างเสียไม่ได้ เชิ๊ตที่ก่อนหน้านี้ร่างสูงกำมันเข้าหากันเพื่อปกปิดร่างกายให้มิดชิดถูกใครบางสั่งให้เปิดมันออก
“ปล่อยเสื้อออก"
ร่างสูงที่ถูกออกคำสั่งยอมปล่อยมือที่กำเสื้ออยู่ออกเผยให้เห็นอกแกร่งและลอนหน้าท้องสวยที่ผ่านการออกกำลังกายอย่างดีเพื่องานนี้โดยเฉพาะ คุณสมบัติของผู้ที่จะสมัครงานนี้ได้คือต้องรูปร่างดี ดังนั้นหนุ่มออฟฟิศผอมแห้งแรงน้อยจึงต้องลุกขึ้นมาฟิตร่างกายปั้นหุ่นสวยๆนี้ด้วยเวลาที่มีไม่มากนักแต่ผลที่ออกมาก็ดีเกินคาด เพราะในตอนแรกเขาจะไม่ได้เข้าทำงานที่นี่ด้วยซ้ำเพราะหน้าตาที่ดูหน่อมแน้มเกินไปไม่ตรงกลุ่มเป้าหมายแต่โชคดีที่หุ่นดันช่วยไว้ได้
“หุ่นดีมากเลยนี่นา"
สิ้นเสียงนั้นมือบางก็ลูบไล้ลงบนร่องอกแกร่งลากไล่ต่ำมาถึงร่องหน้าท้องที่เป็นลอนสวย ขุมขนลุกชันไปตามที่มือเรียวลากผ่าน รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่โดนผลักเบาๆจนเซถอยหลังหงายลงเตียงไปแล้ว
“นายชื่ออะไรเหรอ"
เสียงหวานที่อยู่ใกล้หูจนเสียววาบไปทั้งตัว ลมหายใจอุ่นที่เป่ารดอยู่ที่ซอกคอข้างขวาทำให้รู้ดีว่าตอนนี้อีกคนกำลังทำอะไรอยู่ที่จุดไหนของร่างกาย
“มิน..มินฮยอนครับ"
“มินฮยอน~”
เสียงหวานที่หวานกว่าตอนพูดปกติเอ่ยทวนชื่อจนทำให้เจ้าของชื่อหน้าร้อนวูบขึ้นมา กับอีแค่เรียกชื่อแค่นี้แต่อารมณ์พุ่งปรี๊ดขนาดนี้อ่อนหัดเป็นบ้าเลยนะมินฮยอนเอ้ย
จมูกสวยที่ก่อนหน้านี้เพียงแค่หายใจอยู่ใกล้ บัดนี้กลับกดลงกับซอกคอของมินฮยอนและลากไล้สูดดมไปมาอยู่อย่างนั้น ไล่ต่ำลงเรื่อยๆมาตามแผงอกและลอนหน้าท้องอย่างถูกอกถูกใจ เพราะความเสียวซ่านทำให้กล้ามหน้าท้องที่เดิมได้รูปอยู่แล้วหดเกร็งและเข้ารูปยิ่งกว่าเดิมเรียกรอยยิ้มจากซอนโฮได้ไม่น้อย ซอนโฮรู้สึกถูกใจร่างกายนี้มากทีเดียว
“ดูเหมือนนายจะทนไม่ไหวแล้วนะ"
เสียงพูดล้อเลียนตามด้วยเสียงหัวเราะน้อยๆทำให้มินฮยอนอายจนแทนอยากจะแทรกผืนเตียงหนี เขารู้ดีว่าตอนนี้ร่างกายส่วนกลางลำตัวนั้นตอบสนองสัมผัสของอีกคนอย่างดีรู้สึกได้จากความคับแน่นนั้น
แต่กว่าจะได้คิดอะไรมากกว่านั้นมือเรียวที่ลูบไล้อยู่กับหน้าท้องเมื่อสักครู่ก็ย้ายมากอบกุมส่วนกลางลำตัวของร่างสูงไว้เสียแล้ว ขนาดมีเนื้อกางเกงกั้นอยู่ยังรู้สึกดีขนาดนี้มินฮยอนไม่อยากนึกถึงตอนที่เกงเกงบ้าๆนี้มันออกไปให้พ้นตัวเลย เขาต้องคลั่งแน่ๆ
และมินฮยอนก็ได้คลั่งสมใจเมื่อกางเกงเขาถูกปลดออกไปในระหว่างที่กำลังจินตนาการถึงมือเรียวที่กอบกุมความเป็นชายของตนไว้ แต่เหนือคาดกว่าเพราะสิ่งที่มินฮยอนได้รับต่อจากนั้นไม่ใช่มือเรียวแต่เป็นโพลงปากบางอุ่นชื้นที่กอบกุมตัวตนเขาไว้อย่างดี
“อ่า..”
มินฮยอนไม่สามารถควบคุมเสียงตัวเองจนเผลอปล่อยเสียงครางต่ำแห่งความพึงพอใจออกมาเพราะปากบางที่กำลังปรนเปรอเขาอยู่นั้นทำงานได้ดีเกินไป ดูดดุนเข้าออกเป็นจังหวะไม่ช้าไม่เร็วเรียกเสียงครางต่ำจากมินฮยอนไปได้อีกหลายครั้ง จนในที่สุดมินฮยอนก็มาถึงจุดสูงสุดของห้วงอารมณ์จนได้ แต่ปากเล็กนั้นก็ยังไม่ได้ถอยห่างไปไหนยังคงรูดรั้งรีดเอาคราบน้ำรักจากตัวมินฮยอนให้ออกจนหมด
มินฮยอนรู้สึกตัวลอยจนลืมใครอีกคนที่มอบความสุขสมให้ตนเมื่อครู่ไป ได้ยินเสียงกุกกักอยู่ห่างตัวครู่เดียวก่อนที่จะรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นที่มารดอยู่ที่ปลายจมูกอีกครั้ง
“เป็นไงรู้สึกดีไหมมินฮยอน"
ลมปากหอมมิ้นต์หวานๆและริมฝีปากนุ่มที่ขยับอยู่ชิดริมฝีปากทำให้มินฮยอนทนไม่ไหวคว้าคออีกคนเข้ามาจูบอย่างหิวกระหาย ซอนโฮอึ้งไปนิดหน่อยที่มินฮยอนกล้าคว้อคอไปจูบขนาดนี้หากแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธซ้ำยังจูบตอบมินฮยอนอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน ซอนโฮจะไม่จูบกับใครทั้งนั้น…ทุกคนที่เคยมาให้บริการซอนโฮจะรู้ดีในข้อนี้ แต่เจ้าเด็กใหม่คนนี้ดันทำมันและถ้าจะถามหาเหตุผลที่ซอนโฮยอมก็คงเป็นเพราะเขากำลังถูกใจมินฮยอนอยู่เหมือนกัน
ไม่จบอยู่แค่จูบที่เร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆมินฮยอนโอบร่างที่อยู่บนร่างของตนให้เป็นฝ่ายราบไปกับผืนเตียงทั้งที่ผ้ายังปิดตาอยู่แบบนั้นแต่กลับคล่องแคล่วอย่างน่าเหลือเชื่อ นี่สินะที่เรียกว่าสัญชาตญาณดิบของคน มินฮยอนยังคงไม่ละริมฝีปากออกจากคนใต้ร่างพร้อมกันฝ่ามือหนาก็พยายามแกะชุดเสื้อผ้าที่แสนเกะกะของซอนโฮออกไปด้วย ปัดป่ายหาจุดที่ต้องการสัมผัสจนพบและกอบกุมเอาไว้อย่างที่ร่างบางทำให้ก่อนหน้านี้
“อ๊ะ..”
เสียงครางหวานเล็ดลอดออกมาจนทำให้มินฮยอนหลุดยิ้มอย่างพึงพอใจทั้งยังเร่งจังหวะมือให้เคลื่อนถี่ขึ้นอีกนิด ก่อนจะเอ่ยพูดอะไรบางอย่างที่ชวนให้ซอนโฮชอบใจในตัวเขาไปมากกว่าเดิม
“ผมชอบเสียงของคุณมาก เรียกชื่อผมอีกได้ไหม"
ซอนโฮยิ้มอย่างที่ไม่เคยยิ้มมาก่อน เขาไม่เคยพิศวาสใครเป็นพิเศษเวลามาใช้บริการที่นี่หรือจะพูดให้ถูกคือยังไม่เคยนึกพิศวาสใครเป็นพิเศษขนาดนี้มาก่อน
มินฮยอนเป็นคนแรก
“มินฮยอน~”
สื้นเสียงเรียกของซอนโฮมินฮยอนก็ประกบจูบบดเบียดริมฝีปากที่เอ่ยชื่อตนทันที ด้านมือหนาที่รูดรั้งแก่นกายของซอนโฮอยู่ก็เร่งจังหวะเร็วขี้นจนร่างบางบิดเร้าไปทั้งตัวทั้งยังส่งเสียงครางหวานออกมาไม่ขาด
“อ๊ะ อื้ออ"
เมื่อถึงจุดสุงสุดของอารมณ์ซอนโฮกระตุกแกร็งอยู่สองสามทีก่อนจะปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาเลอะเทอะเต็มมือมินฮยอน ทุกอย่างดูเหมือนจะเสร็จสิ้นแล้วในความคิดของซอนโฮแต่มือหนาที่เปรอะเปื้อนเต็มไปด้วยน้ำสวาทกลับควานหาอะไรบางอย่างจนไปหยุดอยู่ที่ช่องทางรักด้านหลังของคนใต้ร่าง รอยยิ้มร้ายแสนเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นบนหน้าหล่อที่ถูกบดบังอยู่หลังผ้าปิดตาสีดำ มินฮยอนจับสองขาของอีกคนแยกออกจากกันแล้วแทรกตัวเข้าระหว่างกลางโดยที่ซอนโฮยังไม่ทันตั้งตัว มินฮยอนกดจ่อแก่นกายของตนเข้ากับช่องทางรักด้านหลังของอีกคนที่เล็งไว้แล้ว แต่มันช่างยากลำบากเพราะดูท่าช่องทางนั้นจะคับแน่นเกินไปเหมือนยังไม่เคยมีใครเคยรุกล้ำมันเข้าไปเสียอย่างนั้น
แรงจิกของมือบางที่ไหล่กว้างทำให้มินฮยอนกดจูบลงกับริมฝีปากบางอีกครั้งเพื่อหวังให้อีกคนผ่อนคลาย และก็ได้ผลเมื่อตัวตนของมินฮยอนสามารถเข้าไปในตัวของซอนโฮได้ทั้งหมด
“ฮึก"
“อ่า"
สองเสียงดังประสานกันเมื่อร่างกายเชื่อมกันอย่างสมบูรณ์ ซอนโฮกอดรัดมินฮยอนเข้าหาตัวมากขึ้น ด้านมินฮยอนที่กำลังจะขยับขับเคลื่อนสะโพกเพื่อเริ่มบทรักหากแต่ใบหน้าสวยที่แนบกับแผงอกนั้นเกิดชื้นแฉะไปด้วยคราบน้ำตาอุ่นจนร่างสูงรู้สึกได้
“คุณร้องไห้เหรอครับ"
“ช่างเถอะ ทำต่อไปสิ"
มินฮยอนกดจูบอีกครั้งเพื่อปลอบประโลมคนปากแข็งพร้อมกับขยับสะโพกช้าๆให้อีกคนได้ปรับตัว เสียงหวานที่เล็ดออกมาไม่บ่อยเพราะพยายามกลั้นเอาไว้ทำให้มินฮยอนแทบสิ้นสติ เคยบอกแล้วนี่นาว่ามินซอนชอบเสียงของคนๆนี้เขาอยากได้ยินมันดังๆมากกว่า
“เรียกชื่อผม..”
“กล้ามากนะที่สั่งฉันน่ะ"
มินฮยอนยิ้มให้กับประโยคนั้นและแกล้งกระแทกเอวสอบเข้าจนอีกคนร้องจนเสียงหลง ลืมไปเลยว่าใครกันแน่ที่ต้องคุมเกมส์ต้องเป็นซอนโฮไม่ใช่เหรอที่มีสิทธิ์ออกคำสั่ง
“เรียกชื่อผมที"
มินฮยอนยังคงล้อเล่นกับคนใต้ร่างกระแทกกระทั้นสะโพกเข้าออกถี่เร็วจนร่างบางร้องไม่เป็นภาษา
“อื้อ มินฮยอน~ แรงอีก"
เมื่อได้สิ่งที่ต้องการร่างสูงก็ไม่รอช้ารีบทำหน้าที่ของตัวเองอย่างดีด้วยการเพิ่มแรงเข้าไปอีกตามที่อีกคนสั่งเรียกเสียงร้องและคำว่ามินฮยอนออกมาได้อีกหลายครั้งเลยทีเดียว
“อ๊ะ..มินฮยอน~ มินฮยอน~”
ยิ่งได้ยินเสียงเรียกชื่อตัวเองมากเท่าไหร่มินฮยอนก็ยิ่งเร่งจังหวะเร็วขึ้นเท่านั้นตามแรงอารมณ์ที่ถูกปลุกขึ้นโดยคนด้านล่าง จนเมื่อรู้สึกว่าจะถึงฝั่งฝันเต็มทนก็ยิ่งเร่งถี่ขึ้นจนคนใต้ร่างร้องลั่นยิ่งกว่าเดิม มินฮยอนรำคาญเจ้าผ้าปิดตานี่จนดึงมันออกให้พ้นจากดวงตา อันที่จริงๆเขาอยากจะแกะมันออกตั้งแต่สิบนาทีแรกที่เริ่มแล้วแต่เพราะยังมีสตินึกได้ว่ามันเป็นข้อห้ามเด็ดขาดเขาจึงยอมปิดตาอยู่อย่างนั้นทั้งที่อยากรู้เห็นหน้าเจ้าของเสียงหวานนั้นแทบแย่ แต่ตอนนี้สมองเขามันขาวโพลนเพราะกามอารมณ์ที่แตะจุดสุดยอดเขาจึงดึงผ้าปิดตานั้นออกอย่างไร้สติ แต่ทันทีที่เขาดึงมันออกมือบางก็เอื้อมมาปิดตาเขาไว้เสียก่อนและรั้งใบหน้าของมินฮยอนซุกลงกับซอกคอเพื่อป้องกันตนเอง
แม้จะไม่ได้เห็นหน้าเจ้าของร่างบางแต่มินฮยอนก็ไม่ได้หยุด ยังคงขับเคลื่อนสะโพกแนบชิดกับคนที่โอบกอดตัวเองไว้จนเสร็จไปพร้อมๆกันอีกครั้งทั้งคู่
สองร่างยังคงไม่ออกห่างจากกันยังคงแน่นิ่งเพื่อหอบหายใจกอบโกยอากาศเข้าปอดเพราะความเหน็ดเหนื่อยจากกิจกรรมเมื่อสักครู่ จนเมื่อลมหายใจคงที่มินฮยอนถึงได้ยอมถอดถอนแก่นกายของตนออกจากร่างบาง
ผ้าปิดตาถูกนำมาปิดตาเรียวของมินฮยอนอีกครั้งด้วยมือบางของคนใต้ร่าง มินฮยอนทิ้งกายลงนอนที่ว่างข้างซอนโฮพร้อมกับความมืดสนิทเพราะผ้าปิดตา จมูกโด่งที่กดลงกับแก้มข้างซ้ายทำให้มินฮยอนรู้ว่าตัวเองกำลังถูกหอมแก้ม และมันก็ทำให้เขาอดยิ้มไม่ได้
“อย่าพยายามเปิดตาอีกนะ เพราะนายจะเดือดร้อน… เข้าใจไหมมินฮยอน~”
“เข้าใจแล้วครับ"
มินฮยอนคว้าอีกคนมากอดไว้กับตัว ซอนโฮเองก็ไม่ได้ขัดขืนยอมอยู่ในอ้อมกอดของมินฮยอนแต่โดยดีทั้งยังซบหน้าถูไถไปกับอกแกร่งที่รู้สึกชอบตั้งแต่แรกเห็น ในเมื่ออีกคนไม่ต้องการให้เห็นมินฮยอนก็จะไม่พยายามอีก เพราะถ้าความเดือดร้อนนั้นทำให้เขาไม่ได้แม้แต่โอกาสเจอซอนโฮแบบนี้อีกเขาจะไม่ทำ ดังนั้นเขาจะยอมปิดหูปิดตาไปแบบนี้แหละถ้าแลกกับการได้เจอซอนโฮอีกครั้ง
“รู้ไหมว่านายทำผิดกฎไปหลายข้อแล้วนะ"
“เรื่องที่เปิดตาน่ะเหรอครับ"
“นั่นก็ด้วยแต่มีอีกเยอะ ผู้จัดการไม่ได้บอกนายเหรอ"
มินฮยอนขมวดคิ้วใต้ผ้าปิดตาเพราะเท่าที่จำได้ก็แค่ต้องทำตามคำสั่งและห้ามเปิดตาก็เท่านั้น
“ฉันไม่เคยจูบกับคนที่นี่…และไม่เคยลึกซึ้งกับคนที่นี่..หรือกับใครเหมือนที่ทำกับนายเมื่อกี้"
“….”
มินฮยอนใช้เวลาประมวลผลอย่างหนักแต่กว่าจะนึกออกผ้าปิดตาก็ถูกเปิดออกด้วยมือของคนที่เพิ่งสั่งห้ามไม่ให้เขาเปิดตา ตอนนั้นเองที่เขาเข้าใจทุกอย่างอย่างถ่องแท้ถึงสิ่งที่อีกคนพูด
มินฮยอนอดีตหนุ่มออฟฟิศวัย26ปี เพิ่งมีอะไรกับ “ลูกชายแห่งชาติ…ยูซอนโฮ" ลูกชายคนเดียวของท่านประธานาธิบดี ที่อยู่ในวัยเพียง17ปี
เห็นทีว่ามินฮยอนจะเดือดร้อนแล้วจริงๆ…
Talk...
ต้อนรับซิกแพคมินฮยอนโดยแท้ ถึงขั้นยอมออกนอกลู่นอกทางแต่งNC ที่ปกติ1ปีแต่งครั้งนึง และใช้เวลานานมากตั้งแต่ 4ทุ่มกว่าถึงตี3 แต่งแบบคนบาปสไตล์ อาจจะไม่ดีเท่าไหร่ใครงงก็บอกกันได้นะคะ หน่องพร้อมปรับปรุงเพื่อฉากนั้นที่ดีกว่า 555555555
#ยูอาร์มินซอน
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น