Yoo R minseon

Title : Good morning Pairing : Youngmin x Seonho Genre : PG              ร่างสูงที่ตื่นแต่เช้าออกไปวิ่งจ๊อกกิ้งรับอากาศยามเช้ากลับมาอาบน้ำอาบท่าเรียบร้อย ก่อนจะตรงเข้ามาในห้องนอนที่มีใครอีกคน นอนขุดคู้เป็นก้อนอยู่ในผ้าห่ม        "ซอนโฮ..ตื่นได้แล้วครับ"        "งื้อ พี่ยองมินเหรอ"              "ก็พี่น่ะสิ จะใครล่ะ"         ยองมินมองคนขี้เซาที่ยังบิดตัวไปมาบนเตียงอย่างนึกเอ็นดู ถึงจะคบกันมานานแล้วก็จริง แต่ซอนโฮก็ยังน่ารักไม่เปลี่ยน         ร่างสูงของอิมยองมินนอนคว่ำราบลงกับเตียงหวังจะอ้อนตัวเล็กของเขาให้ตื่น พอดีกับที่ซอนโฮยืดแขนเรียวออกมาวางต่างหมอนรองรับศรีษะเขาพอดิบพอดีและยกมือเรียวขึ้นมาลูบเส้นผมนุ่มลื่นที่มาพร้อมกลิ่นหอมนั้นอย่างชินมือ        "พี่ให้อีกห้านาทีนะครับ พี่จะทำอาหารเช้ารอ"        "คร้าบบบ"         ร่างบางตอบเสียงยานคางอย่างคนงัวเงีย แต่ไม่ถึงอึดใจริมฝีปากบางของเขาก็ต้องยกยิ้มขึ้นด้วยความขวยเขินเพราะร่างสูงที่กำลังจะลุกออกไปดันจุ๊บเบาๆที่ริมฝีปากเอาดื้อๆเสียอย่างนั้น         ไหน

“ฉันขอเหมือนเดิมที่ห้องเดิม" (ครับ)        เมื่อปลายสายตอบกลับซอนโฮก็โยนมือถือราคาแพงลงอย่างไม่ใส่ใจ ร่างบางที่ใครๆต่างเฝ้าฝันว่าอยากจะลองเป็นเจ้าของสักครั้งก้าวขายาวมุ่งหน้าไปยังห้องแต่งตัวเพื่อเปลี่ยนเป็นชุดที่ถอดง่ายและเหมาะกับสถานที่ที่จะไป จนเมื่อได้สิ่งที่พึงพอใจแล้วก็ไม่รอช้ารีบตรงออกไปยังจุดหมายทันที “คุณซอนโฮ…เอ่อ คือรบกวนรอที่ห้องก่อนสักครู่นะครับ” “มีอะไรหรอ"        ซอนโฮเอ่ยถามขึ้นเมื่อผู้จัดการสถานที่แห่งนี้มีท่าทีร้อนรนพิกลเพราะทุกครั้งที่เขามาที่นี้มันไม่เคยมีปัญหา เมื่อมาถึงทุกอย่างก็จะพร้อมอยู่ก่อนแล้วเสมอ ที่นี่ไม่เคยบกพร่องถ้าเป็นคำสั่งของซอนโฮ “คือว่าทุกคนที่เคยดูแลคุณซอนโฮติดแขกคนอื่นหมดเลยน่ะครับ” “แล้วไม่มีสักคนเลยหรือไง"        ซอนโฮไม่ได้เรื่องมากแต่ถ้าหากมีอะไรผิดพลาดที่นี่ก็แค่จะต้องปิดตัวลงอย่างถาวรพูดให้ง่ายก็คือพังกันหมดแน่ๆ ดังนั้นจึงไม่แปลกหากผู้จัดการที่มีอายุกว่าหลายปีจะต้องมายืนหัวสั่นหัวคลอนสำรวมอยู่ตรงหน้าคนที่เด็กกว่าอย่างซอนโฮ “บอกแล้วว่าฉันไม่เรื่องมาก ใครก็ได้ขอแค่ทำ

Title : เรื่องเล่าของซองอู Pairing : MinSeon Genre : Horror Story Warning...  เนื้อหารุนแรงมากนะคะ คุณอาจจะจะสาปแช่งเรา ที่ไหนมีวงเหล้า  ที่นั่นก็ต้องมีเรื่องเล่า...         สวัสดีครับทุกคนที่รอฟังเรื่องเล่าเรื่องต่อไป อ่า... ถึงคิวของผมสักที ผมก็ไม่รู้นะว่าเรื่องของผมจะน่ากลัวสู้เรื่องของแดฮวีและควานลินได้ไหม  แต่สาบานได้เลยว่าตอนที่ผมอยู่ในเหตุการณ์นั้นมันน่ากลัวเป็นบ้า...           เรื่องนี้มันเกิดขึ้นเมื่อประมาณหกปีก่อน ช่วงนั้นผมเพิ่งเริ่มเป็นเด็กฝึกงานที่บริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง ผมเข้าบริษัทไปพร้อมกับเพื่อนของผมคนหนึ่งชื่อว่ามินฮยอน มินฮยอนเป็นเพื่อนสนิทของผมทั้งที่มหาวิทยาลัยและที่ทำงาน เราไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด กินข้าวด้วยกัน มีปัญหาอะไรก็มาปรึกษากันเสมอ          เรื่องน่ากลัวทั้งหมดมันเริ่มต้นมาจากความหล่อของไอ้มินฮยอนเพื่อนผมนี่เองแหละครับ....   ในบริษัทที่ผมและมินฮยอนทำงานอยู่เป็นบริษัทที่ค่อนข้างใหญ่อยู่พอสมควร เอาเป็นว่าแค่เอ่ยชื่อ